SINTERKLAAS, KERSTMAN, whatever, whoever, 't gaat oom ONS

December , feestmaand, donkere maand met lichtjes en goeie voornemens op brieven aan de goed heiligenman, de familie en jezelf.

Want vanaf dat we de brief met goeie voornemens niet meer in onze schoen richting Spanje sturen, zijn er de mooie gesprekken aan de kerstdis , oudejaarsavond en de nieuwjaarsbrieven .En natuurlijk volgt er geen ‘in de zak’ of straffe gods wanneer we na een paar weken onze goede voornemens met de resten van  de feestdis door de wc spoelen…Maar toch, in die  donkere dagen, sfeervol verlicht met allemaal lichtjes, de geur van versgebakken cake en Bing Crosby in onze oren echoënd , lijkt het alsof er meer ruimte is voor bezinning.

En da’s fijn, zo op t einde van het jaar terugkijken naar wat was en verlangend turen naar dat wat komt.
Vrede op aarde en gezelligheid met de mensen die we graag zien.

Bij ons thuis staan er daar 2 feesten voor centraal, Sinterklaas op z’n Nederlands, met surprises en gedichten en kerst met alle familieleden en een paar eenzamen rond de feestdis. Dat ‘op z’n Hollands Sinterklaas vieren’ was voor mij wel even wennen maar ik kan het iedereen aanraden. Ook de groten! Met je surprise kan je al dan niet je creativiteit volledig losssss laten gaan en in je gedicht mag je écht wel es, zij het in rijm, een paar steekjes geven om zodoende het één en ander met humor , open te breken.

Ik was m’n eerste Sint avond met m’n lief in shock, ik had uuuuuuren zitten freubelen aan een ‘love-truck’ , een mini vrachtwagen van karton waarmee hij zogezegd z’n over en weer reisjes naar Belgie kon maken. Voor de truck (met afneembaar dak) had ik allerlei meubeltjes gemaakt die in de laadbak konden, inclusief een mini-waterbedje , een zelfgehaakt poefje, mini fotolijstjes van ons aan de muur , afgemaakt met een allerliefst, heel mooi rijmend, laaaaaaang gedicht.M’n nieuwe schoonfamilie vond het allemaal wel schattig, maar ze vonden wèl dat ik er wel heel veel werk van had gemaakt.

Mijn liefste had voor mij een huishoudhandschoen volgegoten met gips, die laten uitharden en een gat in die hand geboort.Daarbij een kort gedicht hoe lief en schattig hij me vond, vooral als ik ging winkelen in z’n home-town Haarlem, met dat gat in m’n hand.Amen…Na de shock en menig rare surprise, van een grote frietzak met sponzen frietjes tot een steelpan met een drol van speculaas er in?...ben ik de lol er écht wel van gaan inzien en nu vind ik dat , met dubbele bodem rijmen en dichten , heel plezant.

Ook m’n kinderen vinden het geheimzinnige gedoe in de dagen voor Sint en de gezelligheid van de avond mèt pepernoten, bitterballen en banketletter TOP.Het gaat dus niet zozeer om de kado’s waar onze commerce zo mooi op springt, neujeu, neejeu, het gaat om de lol van elkaar een beetje plagen en in t middelpunt zetten met z’n talenten en gebruiksaanwijzing.

Gezelligheid in de vorm van pakjes bij de schoorsteen of onder de boom,  ik geniet er echt van.
Met kerst zijn we afgestapt van het uuuurenlang pakjes uitpakken, want eerlijk waar gaat het bij kerst eigenlijk om?

Oh ja de geboorte van t kindje Jesus….een ezel en 3 immigranten, toch?....In tijden waarin mensen hun heil van heel ver komen zoeken wordt dat verhaal weer ineens heel actueel. In tijden waarin we niet meer doorheen verlichte al snel donkere winkelstraten onze kerstshopping doen, maar gewoon via de één of ander website, we een volledige geprepareerde Kalkoen-sukkelaar met gekonfijt fruit bij de supermarkt kunnen ophalen (maar 2 uur in een oven en hoppaaa klaar) en films als ‘white xmas’ zijn vervangen door chagrijnige groenemonsters wordt het weer tijd om naar de essentie te gaan .

Niet om de kadootjes, het vreetstijn en de liters champagne.Nope , het gaat om dankbaar zijn dat je je familie veilig om je heen hebt, een warme thuis, de mogelijkheid om al dan niet je geloof te belijden en als je dat wil elkaar een kadootje te geven.

Ik wens iedereen een warm nest toe, wij met z’n allen, rood, wit, bruin, Islamiet, Cristen, Hindoe , Boeddhist of wat dan ook.
Gewoon veilig en warm en lekker met de mensen die ze graag zien.

Is dat nu echt teveel gevraagd? Nee toch? Dus laat ons met z’n allen gaan voor verdraagzaamheid, tollerantie ipv ontmenselijking en bittere angst.

Allemaal wat minder