Parijs

Huilt ... en wij huilen mee, maar ook met alle andere plekken waar mensen in naam van God
worden verdreven, geterroriseerd, gedood ,....

Ik begrijp het niet dat je in naam van een geloof andere levende wezens pijnigt of doodt.
Ik begrijp het niet dat je kan denken dat er daar iemand beter van wordt.
Ik begrijp het niet dat je kan denken dat pijnigen of doden zaligmakend is..  
Ik begrijp zulke dingen niet , maar weet wel dat ik nog steeds dankbaar ben dat m'n wieg in België stond,
dat ik altijd een veilige en welkome thuis, een warm huis, met een dak, stromend water, verwarming,
met een gezonde mama en papa, bomma's en bompa's.
Die altijd in alle veiligheid en vrede voor mij en hun geliefden konden zorgen.
Zonder oorlog, armoede, dakloosheid , pijn of verdriet..
En toch begrijp ik 't niet en ben ik verdrietig om al die pijn en verdriet...

Dus als er een almachtige is die t goed met ons voorheeft, komaan meneer of mevrouw, geef ons een positief zetje ..
En zoniet dan nog, stel ik voor om de weegschaal te laten doorslaan naar licht en kracht uisturen.
Naar de lijdenden, rouwenden en al diegenen die denken dat je met pijn, wraak en woede ook maar 'iets' van verlichting bereikt...

Onderstaande van Bernard Daelman vond ik zo juist en krachtig dat ik hem jullie wil laten lezen.

Hoe moeten we die aanslagen in Parijs zien?
Het is niet alleen een criminele barbaarse daad die niet verantwoorden is.
Ik denk dat hier ook geen enkele verontschuldiging nog menselijk is.
Als we dit dan toch moeten verklaren dan is dit nog meer dan ooit een oorlog van de menselijke geest.

Aan de ene kant de kracht en de funderingen van onze vrijheid, namelijk de vrijheid van de geest, de vrijheid van ons denken.
Aan de andere kant (alhoewel men kan zeggen "Les extrême se touche) de macht van de beperking, de kracht van de engheid of bekrompenheid van onze geest.

Dit is een voorbeeld van de oorlog in ons eigen hoofd.
De confrontatie van de medemenselijkheid en openheid in onze geest tegenover de onredelijkheid en het barbaristisch fundamentalisme.
Soms zijn er vele wegen die leiden tot samenleven en soms maar één.
Enerzijds " gelijkheid, broederlijkheid en vrijheid" of anderzijds de fundamentele ongelijkheid, onvrijheid en zwaar beperkte broederlijkheid.

Parijs is voor mij eerst en vooral het slachtoffer geworden van het menselijk denken.
Beware of the dark side!!
The dark side zit in elk van ons en beperkt zich niet tot landen of geloof.
Onze geest kent geen grenzen. Het is onze keuze en onze oorlog in onze eigen geest.

En dan nog dit Michael was en is nog steeds actueel :

https://www.youtube.com/watch?v=BWf-eARnf6U#action=share