Sla over en ga naar de inhoud
• 04 mei 15

Over loslaten ...

Ik zag gisteren de muzikale voorstelling ' Er reed een trein door Sorbibor',
Met prachtige klassieke muziek van Mahler, Bach, Beethoven en andere groten, uitgevoerd door een symfonisch orkest met soprane.
Daarbij las de 94 -jarige -kamp overlever Jules Schelvis voor uit zijn zelf opgetekende verhaal.

Citaat “Er reed een trein naar Sobibor. Deze vertrok op 1 juni 1943 vanuit Westerbork, volgepropt met 3006 Joden in vijftig veewagens. Ik was een van hen”.
TIjdens de muziekstukken werden er ook foto's en filmpjes getoont; van lachende Duitse bewakers? Joden die dachten dat ze op weg gingen naar een werkkamp.
En uiteindelijk als arme , murmgelagen slachtoffers naar de douchen schuifelden.

Ik ken de verhalen en de foto's van hele families, en toch greep deze uitzending, met het sober voorgelezen verhaal van Jules, me enorm aan.
Misschien omdat hij afsloot met de woorden dat hij dit deed omdat we het aan onze kinderen moeten vertellen, zodat zulke gruwel NOOIT NOOIT meer kan gebeuren.

Mischien omdat er afgelopen weekend weeral 1000-den van een gammele boot werden gehaald, onderweg naar iets wat hen misschien een beter perspectief kon bieden.
Weg van fanatisme, onderdrukking en machtswellustelingen.
Na 't zien van de beklijvende uitzending wilde ik alleen nog maar in m'n man zn armen wegkruipen, m'n kinderen knuffelen.
En dankbaar zijn voor hen , mijn familie, mn vrienden, vriendinnen, m'n leven in vrijheid.

Want in ons landje hebben we 't goed, ok we hebben hier ook onze blinde vlekken, maar wat hebben we t hier goed.
We mogen onze godsdienst belijden zoals we dat willen, onze centen verdienen hoe we dat willen, als gelijken naast elkaar liefhebben en leven.

En toen moest ik denken aan een tekst die ik een tijdje geleden fotografeerde , ergens op een toiletmuur en dacht ik DIE BLOG IK.
Misschien niet zo positief en luchtig als m'n andere teksten, maar toch absoluut eentje om bij stil te staan.

Want je moet het maar doen, alles loslaten of nog erger MOETEN loslaten en hopen dat het beter wordt...