Ik zen zen

De schommelstoel, ooit gekocht omdat ik daarin m’n zoon borstvoeding wilde geven in de zomer van 1999, doet prima dienst voor dit soort van dagdromerij..

Wat verder in ’t dorp zijn er straatfeesten gaande, ik hoor af en toe flarden van muziek en stemmen.Maar ik hou het bij ’t genieten van kijken naar de paarden en koeien en onze Sokki en Karel die liggen te genieten van het zonnetje. Vanmorgen heb ik ontdekt dat het vogelappartement (gekocht in ‘t dierenopvangcentrum in Opglabbeek) bewoont wordt door een heel leger jonge vogeltjes en ook daar werd ik blij van..

Noem het ‘just one of those moments’, maar man, man, man wat voel ik me goed en nee ik heb geen rare sigaret gerookt, ik ben uitsluitend af en toe aan de homeopathie. En het biedt natuurlijk wel wat balans als je je typische constitutioneel middel gevonden hebt. Maar dit komt volgens mij toch van iets anders.

...mindfullness en Edel Maex

zegt in z’n boek 'mindfullness' dat het leven soms op een kabbelend riviertje lijkt om dan ineens een wending te nemen en te veranderen in een kolkende maalstroom.Wel ik bevind me nu duidelijk in het kabbelende stukje. Wat is t zalig om de wind door de boom te horen ruisen, de stukjes nectarine met een stokje tussen m’n tanden uit te peuteren (gebruik van tandenstokers verlengd je leven!! Écht waar) en gewoon te ZIJN.

Want alle mindfulness-, tao- , gezondheidsboeken en cursussen ten spijt. Dit doe ik écht te weinig. Gewoon genieten van het moment. Just ‘be’... een zintuiglijk bad nemen in geuren (koe-brem-paard-sering), beeld (bruin, groen,wit, blauw), smaak (nectarine en fris glas zacht water uit m’n best water filtersysteem) en geluid (in de verte een brommer, vogeltjes en een vliegtuig). Vliegen? Naar andere oorden?.. Voor mij hoeft het even niet. Het is prima zo. Zoon- en manlief zijn naar de sportwinkel en ik zit in het grote “efkes niks”, het “nu”, ik ben “zen” aan het wezen onder mijn boom.

Af en toe dwalen m’n gedachten af, dan spreek ik mezelf toe, “even niet” en kijk ik naar onze Karel die in de wei op mijn slof ligt te kauwen, met smaak. ’t Is duidelijk dat ook zij geniet.
Met milde open aandacht kijken naar dat wat je voelt is volgens Maex ook een manier om vertrouwd te worden met je innerlijke stem. Die van mij vraagt nu een stukje chocola..
Maar zonder scherts, dit is balsem voor de ziel..

 

 

.. dan merk je 't echt ... 't ontspant ...

En als je zo gewoon in je lijf zit, zonder er aan voorbij te hollen dan merk je écht dat je lijf vanzelf ontspant. Eerst voel je wel je spanningen en pijntjes. Ik los dat op door gewoon zachtjes op pijnpunten te drukken.
Je kan het ook door letterlijk met je eigen voeten te spelen.Ze eerst aan de bovenkant te strijken, van tenen naar enkel, en dan de onderkant van hiel naar teen, zo 5 lijnen volgend . En dan cirkelvormige rondjes draaiend de topjes van je tenen ... heaven!!

Je lijf is eigenlijk net als kinderen die geen aandacht krijgen en het toch steeds duidelijker gaan vragen. Positief of negatief.
Je lijf en je geest gaan malen, pijn doen , ziek worden als je geen tijd voor ze neemt. Soms neemt het leven een loopje met ons, bijsturen en rust nemen is dan écht de boodschap. Even stilstaan en thuiskomen in je lijf kan door simpele dingen.Gewoon jezelf verwennen met een bad, een massage of gewoon in een schommelstoel onder een boom zitten , doet wonderen.

 

...verwaarloosd?...

Je kan als mens twee verschillende standen hebben, doen en zijn. Die “zijn”- stand wordt heel vaak verwaarloosd. Ondergetekende weet dat maar al te goed. Vaak resulteert dat dan in ineens een stop die uitvalt, of nog erger een ‘plon generale’!! Immuniteitsziektes, vermoeidheidsziektes, chronische ontstekingen. Ze zijn allemaal signalen van een overwerkte geest, een lichaam waar de grens te vaak overschreden is. Emotionele problemen zijn nog veel ziekmakender dan junkfood, sigaretten en een onsportief leven.

Ik hoor het u al zeggen: die heeft makkelijk praten, met 1001 dingen aan m’n hoofd kan ik écht niet mijn denkmodus uitzetten.Wel probeer dan eerst al eens rustig uit te ademen: Normaal gezien adem je 16 x per minuut, als je gaat naar 4 keer per minuut leer je echt ontspannen.Hoe?

 

...ontspan.... nnnn...mmm...

Ga rustig en ontspannen zitten (waarop maakt niet uit) leg je armen op je schoot of op de leuning, een horloge naast je.
Adem nu diep en heel lang in en daarna nog wat langer uit. Neem er 15 seconden voor. Dan weer in en uit en zo 4x.
In maar 5 min ben je dan een rustig ademend mens geworden.
Mij helpt deze eenvoudige techniek als ik stress zie aankomen, of wanneer mensen om me heen op m’n systeem werken.
Ademen is dus de sleutel om tot rust te komen, dit kan overal, onder een boom, in bad, op de wc, aan tafel, op de grond, in het park, op je balkon, op een berg...

Nu snap ik dat monniken dit jaren kunnen volhouden, dat mediteren levensverlengend werkt en dat al dat hollen een mens oud maakt.
Elke dag een kwartier, een half uur, of wie weet zelfs langer even niets.. Ik wens het jullie allemaal toe.

X